νους

ο

γεν. νου (χωρίς πληθ.)

1. νόηση, διάνοια, διανόηση: Με το νου και με τη γνώση βρήκαν το Θεό καμπόσοι (παροιμ.).

2. πνεύμα, σε αντίθεση με την ύλη: Νους ορά και νους ακούει.

3. άνθρωπος βαθυστόχαστος, διανοητικός: Μέγας νους ο Σωκράτης.

4. τρόπος σκέψης: Κοινός επιστημονικός νους.

5. σύνεση, φρόνηση: Οι παρέες σού πήρανε το νου.

6. σκέψη, λογισμός: Έδιν' ο παπάς του γιου του, μα ύστερα 'χασε το νου του (παροιμ.). – Μισός νους, διπλός ο κόπος (παροιμ.).

7. νόημα, σημασία: Ποιος είναι ο νους τουμύθου;

8. φρ., «Έχω κατά νου», σκοπεύω· «Έχω το νου μου», προσέχω· «Βάζω με το νου», σκέφτομαι· «Να έχουμε το νου μας», να είμαστε προσεχτικοί· «Χάνω το νου μου», σαστίζω, τα χάνω, κ.ά.